Omdat het er koud was blijven we wat langer (te lang) in de slaapzak. Toch maar eruit. Motregen, lekker. We ontbijten droog onder de luifel en lopen nog een stuk met Mack door het bos die de nacht heeft overleefd.
Half twaalf weer an route. Gepland was om de Glossglockner hochalpenstrasse over te gaan om in Heiligenblut de dag te eindigen.
Romy checkt het weer…oeps, -10 en sneeuwval. We zien wel. Vanwege het late vertrek rijden we wat later de Alpen in dan gepland. We gaan de grens over naar Kufstein waar we de ruitenwissers aan moeten zetten wegens de natte sneeuwval. Kachel wat omhoog. De grossglockner blijkt net iets te ver voor vandaag, en nu?
We rijden de eerste wintersportdorpjes door en zien dat skieen nog tot de mogelijkheden behoort. Met de kou nog in de tenen besluiten we een hotelletje te pakken. Maar welke… Plots doemt een zo het lijkt geschikt berghotel op. Vol in de ankers de parkeerplaats op. Slippend (we zijn wat zwaar beladen) komen we tot stilstand. Even polshoogte nemen binnen. Voordeur gaat open en het is duidelijk. Ouderwetse Oostenrijkse gezelligheid.
Het is er zeker niet uitgestorven en Herr Ober brengt ons naar de kamer. Weer beneden gekomen namen we plaats in de stube, met Mack. Er blijkt een hotelhond aanwezig, zwarte labrador, obese, Blacky. Macky is moeilijk rustig te houden. Herr Ober zegt laat hem gewoon los. Ik: ja maar.. Laat maar los. Mack wordt direct opgenomen in de hotel familie en verkent alles, uiteraard inclusief de keuken, top.
Wij spoelen de altijd lekkere Wiener schnitzel weg met bier en wijn. Daarna gaan we naar buiten om even een stuk te lopen. Het sneeuwt nog steeds. Teruggekomen apfelstrudel met koffie en Williams en de dag is geslaagd. Op een bloedverziekend hete kamer vallen we in slaap.