dag 5 was niet mijn dag… beetje chagrijnig vanwege de kou, de regen en het geblaf van Mack. Arme Romy moest het ermee doen.
Zoals gezegd even de grens over naar Triest. Aangekomen bleken we nog niet aangekomen maar zaten we in Muggia. Triest zelf blijkt de moeite waard en echt Italiaans met haar gebaren, flirtende jongetjes, correcte obers, scooters en de juiste koffie. Zelfs de zon liet zich even zien op het moment dat we 2 glazen wijn en wat hapjes op tafel kregen.
Teruggekomen waait het weer stevig en lezen we wat in de rough guide. Koper en Piran lijken toch de moeite waard. We gaan eten in Piran. Zoals op de foto te zien is het een alleraardigst dorpje. Wij kwamen echter vechtend tegen wind en regen aangelopen.
De kust van Slovenië wordt zomers overspoeld door Italiaanse toeristen terwijl de Slovenen juist de kust van Kroatië opzoeken. De boulevard bestaat geheel uit lege onaantrekkelijke restaurants. Uit de gids kiezen we een ander eettentje. We werden geserveerd door een vriendelijke jonge Sloveen die een groot molecuul serotonine (gelukshormoon) op zijn onderarm getatoeëerd had. Er verscheen weer een glimlach op mijn gezicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten