Dit keer om 6.45 al wakker, nog heel even. Vanaf het balkon kunnen we de auto nog maar net onderscheiden van de rest van het winterlandschap.
Na een heerlijk ontbijt ontdoen we de auto van een laag sneeuw en we gaan weer op pad. De alpenstrasse blijkt nog gesloten, andere route richting Slovenië.
Veel prachtige Alpenuitzichten later komen we via de Karawankentunnel (8km lang) Slovenië binnen. Het wegdek verandert als van Nederland naar België. Volgens plan koersen we richting het nationaal park Triglav. Via een waanzinnige bergpas met 1001 haarspeldbochten die de Hochalpenstrasse teniet doen komen we aan in Soca (sotsja) aan de Soca rivier. We maken kamp op bij een lege kampplaats en gaan aan de wandel. Mack is net als wij blij om de benen te strekken. Op de terugweg lopen we een deel van de Soca trail, een 25 km lange route lans de azuurblauwe rivier.
Teruggekomen treffen we een tweede defender…uit Nederland…1 van de broers van Steelbrothers waar we 3 jaar geleden een tweede defender huurde om de tocht naar Scandinavie te maken. Europa is klein.
Romy probeert het nog eens op het camping toestel. Ditmaal met meer geluk…voor ons. Het wordt weer koud, onder nul, we maken een kampvuur en drinken er maar wat bij. Met de tafel bijna boven het vuur type ik hardoplezend het verslag van de eerste drie dagen. Met -7 in het verschiet hopen we op een ochtend waar de zon zich laat zien. Er is hier ergens internet, morgenochtend het eerste blog plaatsen…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten